Warto zobaczyć

Puck jest miastem atrakcyjnym pod względem turystycznym, jest jednym z ciekawszych wczasowisk na wybrzeżu. Charakteryzuje się leczniczymi wpływami klimatu morskiego, czystą wodą, czystym- przesączonym zapachem jodu powietrzem, a także piaszczystą plażą z strzeżonymi kąpieliskami. Nie ulega wątpliwości ,że ten fakt sprzyja spędzaniu latem czasu wolnego na słonecznej plaży, bezpiecznym kąpielisku, a dla wszystkich chcących odpocząć, zregenerować siły jest to wspaniały i wymarzony wypoczynek. Słoneczne kąpiele nie mają ograniczeń wiekowych, toteż wśród korzystających są dzieci, młodzież, dorośli, są nawet niemowlęta i ludzie starsi, nawet Ci w podeszłym wieku, którzy pod parasolem upajają się świeżym morskim powietrzem. Od kilku lat entuzjaści i miłośnicy żagli, windsurfingu i innych sportów wodnych mają nieograniczone możliwości korzystania z jednego z najlepszych akwenów wodnych w środkowo-wschodniej Europie, jakim jest niewątpliwie Zatoka Pucka. Potwierdzają to corocznie organizowane Mistrzostwa Europy i Świata w różnego rodzaju klasach żeglarskich i windsurfingowych. Dla amatorów przygotowano działające przy Harcerskim Ośrodku Morskim „HOM” szkółki, dzięki którym mają możliwość nauki pod opieką doświadczonych instruktorów.

Co warto zobaczyć, czego warto doświadczyć w Pucku…..

Pucka Fara p.w. św. ap. Piotra i Pawła, gotycka ceglana budowla z bogatym wyposażeniem wnętrza gł. barokowym

Pucka Fara to najstarszy i najistotniejszy obiekt zabytkowy w Pucku, charakteryzujący się potężną bryłą z niską wieżą. Kościół z cegły i ciosów granitowych budowano etapami pomiędzy XIII a XV wiekiem, znajduje się na skraju nadmorskiego wzniesienia. Dzięki takiemu położeniu kościół najpiękniej prezentuje się od strony morza. W halowym wnętrzu masywne filary podtrzymują sklepienia gwiaździste. W nawie głównej zwraca uwagę ambona z pięknym baldachimem wykonana w XVII w. Całą wschodnią ścianę prezbiterium zakrywa ołtarz główny o dwu kondygnacjach. Bardzo ciekawa jest chrzcielnica parawanowa z końca XVII w., wielki krucyfiks na ścianie tęczowej z około 1700 r. oraz bogato zdobione rokokowe konfesjonały. Kaplicę Judyckiego zdobią barokowe rzeźby i obrazy. Najbardziej interesujący zespół dzieł sztuki prezentuje kaplica grobowa Wejherów, ufundowana w 1597 r.

Puckie molo, tworzące charakterystyczny i niepowtarzalny krajobraz miasta

Molo stanowi idealny punkt obserwacyjny. Rozpościarają się z niego widoki na puckie porty, plaże, znaczną część kościoła, obszary z wiatrakami oraz ciągnący się kilometrami Półwysep Helski. Na głównym molo stoi nietypowa „Bursztynia”- okrągła restauracja z przeszklonymi ścianami, za którymi rozciągają się zewsząd wody Zatoki Puckiej.
Bardzo popularne miejsce spacerów mieszkańców Pucka i gości spoza miasta.

Stary Rynek o unikatowym klimacie i formie

Rynek posiada średniowieczny układ urbanistyczny z kamienicami z XVIII/XIX w. oraz ratuszem z XIX w. Wyjątkowość miejsca podkreśla też monumentalnie wznosząca się ponad rynkiem wieża kościoła powstałego w XIV w. Część budynków okalających płytę rynku wzorowane były na mieszczańskich kamienicach Gdańska. Dawniej centrum miasta pełniło istotniejszą rolę tj. skupiało działalność handlową oraz kulturo-twórczą, dziś to najpopularniejsze miejsce spotkań mieszkańców oraz zwiedzających miasto turystów.
Obecnie teren Starego Rynku jest w trakcie prac rewitalizacyjnych.
– Ratusz (1863-65) wzniesiony wg projektu arch. Blaurocka z Wejherowa Rynek

Port jachtowy- barwny i nowoczesny

To niezwykle atrakcyjny i nowoczesny obiekt sportowo-rekreacyjny, którego wyjątkowe usytuowanie oraz malowniczość tworzą jeden z najpiękniejszych zakątków miasta. W panoramę portu wpisują się liczne, dynamiczne łódki, białe żagle i sportowcy, którzy wykorzystując dogodne warunki atmosferyczne, sprawdzają swoje umiejętności i mierzą się z żywiołem.
Port jachtowy zapewnia doskonałe warunki do uprawiania sportów wodnych, zarówno ze strony zaplecza technicznego- sprzętowego, jak i dogodności atmosferycznych. Wietrzność terenu gwarantuje optymalną sprawność żeglarzom, windsurfingowcom i kitesurfingowcom. Dzięki temu odbywają się tu prestiżowe zawody na poziomie mistrzostw świata i Europy, doskonalą się tu olimpijczycy oraz międzynarodowa elita żeglarska. Zimą obiekt staje się rajem dla szybkich bojerów.
Tutaj horyzont wyznacza linia Półwyspu Helskiego, który przedziela błękitne niebo od tafli wód Zatoki Puckiej. Jest to idealne miejsce nie tylko dla uprawiających sporty wodne, ale i dla amatorów pięknych widoków, fotografii, wrażeń estetycznych.

Port rybacki- miejsce o wyjątkowej i ogólnopolskiej symbolice

O specyfice, symbolice i wyjątkowości tego miejsca zaświadcza jego piękna i wzniosła historia. Port skupiał bazę floty królewskiej, pełnił rolę portu wojennego II Rzeczypospolitej, ponadto był historycznym miejscem Zaślubin Polski z Morzem w 1920 r. O wydarzeniu tym do dziś przypomina pomnik gen. Józefa Hallera.
Obecnie to spokojna i cicha przystań z barwnymi i leciwymi łódeczkami, która wciąż przyciąga mieszkańców oraz turystów, zachęcając do rodzinnych spacerów oraz romantycznych, wieczornych przechadzek.

– pomnik gen. Józefa Hallera, dowódcy frontu pomorskiego, który w 1920 r. przejmował z rąk administracji pruskiej Pomorze; realizator Zaślubin Polski z Morzem
– słupek zaślubinowy ustawiony na pamiątkę Zaślubin Polski z Morzem 10 lutego 1920 r.

Relikty portu średniowiecznego

Relikty portu średniowiecznego w Pucku są jedynym tego typu stanowiskiem archeologicznym zlokalizowanym w polskich wodach morskich. Znajdują się w strefie przybrzeżnej Zatoki Puckiej w rejonie planowanych inwestycji związanych z rozbudową infrastruktury portu w Pucku. W latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku podjęto próbę wpisania stanowiska do rejestru zabytków województwa gdańskiego (obecnie pomorskiego).

Pozostałości portu średniowiecznego w Pucku położone są u ujścia rzeki Płutnicy, około 150 m od obecnej linii brzegowej w zachodniej części Zalewu Puckiego, w wewnętrznej części Zatoki Puckiej. Stanowisko rozciąga się na ponad 12 hektarach dna.

Stanowisko zostało odkryte w 1977 roku przez płetwonurków amatorów. Wstępne badania przeprowadzono w 1978 pod kierunkiem W. Stępnia współpracującego z Muzeum Ziemi Puckiej w Pucku. Na ich podstawie sporządzono wstępny plan obiektu. Prace kontynuowano aż do 1984 roku. W trakcie ich trwania odkryto potężny system konstrukcji drewnianych i nasypów kamienno-ziemnych oraz faszynowania rozciągający się na przestrzeni ponad 12 hektarów.Pomiędzy konstrukcjami zlokalizowano wraki trzech łodzi klepkowych oraz czółno dłubane.

Najciekawszy z odkrytych wraków (P-2) został zbudowany około połowy 10 wieku z dębu pozyskanego w rejonie Pucka. Spośród pozostałych wraków wyróżnia się nie tylko wiekiem, ale i specyficzną budową zawierającą cechy charakterystyczne dla średniowiecznego szkutnictwa słowiańskiego i skandynawskiego. Na podstawie wyników analiz dendrochronologicznych można wstępnie określić ,że port funkcjonował od pierwszej połowy X do połowy XIV wieku.

Park im. Feliksa Nowowiejskiego- jedno z najatrakcyjniejszych miejsc w mieście

Piękny i monumentalny Park jest jednym z najpięknieszych, najbardziej urokliwych miejsc w Pucku. Gęste i zielone korony ogromnych i leciwych buków skłaniają mieszkańców oraz turystów do długich spacerów i wypoczynku pomiędzy zielonymi alejkami.

Po dofinansowaniu na ochronę przyrody, jakie miasto uzyskało dzięki pomocy Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska Gospodarki Wodnej w Gdańsku, dokonano gruntownych zabiegów sanitarnych i korekcyjnych, dzięki czemu jesteśmy szczęśliwymi posiadaczami nie tylko pięknego, ale też zadbanego i wypielęgnowanego Parku ku uciesze wszystkich pucczcan.

Stanowisko archeologiczne puckiego zamku przy ul. Zamkowej wybudowanego przez Krzyżaków u schyłku XIV lub na początku XV w. Usytuowany w pn-zach. narożu miasta na wyniesionym o ok. 4m n.p.m. terenie był początkowo niewielkim masywnym, murowanym, jednopiętrowym budynkiem mieszkalnym, podpiwniczonym, z kuchnią, kaplicą i poddaszem. Wkrótce została wzniesiona wieża i brama, zwana Młyńską. Ze względu na rolę, jaką pełnił jako siedziba lokalnej administracji, nie posiadał własnych fortyfikacji, został natomiast włączony w system obronny miasta. Od strony morza zabezpieczono go fosą i wałem ziemnym, natomiast od grodu oddzielała go fosa z mostem zwodzonym i bramą. Samo miasto otaczały mury miejskie z czterema bramami: od północy Korabną, od wschodu Rybacką, od południa Gdańską, od zachodu Młyńską.

Po odzyskaniu przez Rzeczypospolitą Pomorza Gdańskiego, po pokoju oliwskim w 1466 roku zamek stał się siedzibą starostów puckich. Jako pierwszy rezydował w nim Otton Marchwitz, a po nim przedstawiciele rodu Kostków i Wejherów, którzy rozbudowali zamek.

Rozbudowę założenia zamkowego przeprowadzono na przełomie XVI i XVII w. Wówczas powiększono teren przez nadsypanie opadającego ku morzu stoku wyniesienia zamkowego i zabezpieczenie ziemi drewnianą palisadą. Następnie powstały nowe zabudowania. Według lustracji przeprowadzonych w 1627 i 1628 roku za starostowania Jana Wejhera nastąpił podział zamku na dwie części: w jednej znajdował się zasadniczy zamek złożony z budynku mieszkalnego tzw. kamienicy starej, wieży obronnej przy Bramie Młyńskiej, domu mieszkalnego tzw. kamienicy nowej i browaru; w części drugiej mieściły się: stajnia, spichlerz i arsenał. Obie części rozdzielały wał i fosa.

Rosnące zagrożenie w XVII w. ze strony Szwecji spowodowało potrzebę wzmocnienia obronności zamku i całego miasta. Obok rozbudowy zamku podjęto także działania zmierzające do ufortyfikowania Pucka. Prace rozpoczęto ok. 1634 roku. W ich wyniku miasto otoczone zostało profilowanym wałem ziemnym o wysokości ok. 4 m i szerokości 13 m. Od zachodu, południa i wschodu na zewnątrz wałów powstały duże bastiony ziemne. Całość otoczona była fosą o szerokości ok. 20 m i głębokości 7 m. „Potop szwedzki” i oblężenie Pucka w latach 1655-1656 nie poczyniło większych szkód w mieście i zamku; później nie podejmowano już prac fortyfikacyjnych.

W czasach administracji pruskiej rozebrano zamek i pozostałości murów miejskich sprzedając cegłę mieszkańcom, a w miejscu dawnego placu zamkowego wzniesiono poświęcony 9 listopada 1845 roku kościół ewangelicki pw. Św. Trójcy, rozebrany w 1956 roku. Dziś śladami po zamku i umocnieniach miejskich są częściowo odsłonięte fundamenty „kamienicy starej” na placu zamkowym przy ul. Zamkowej, a także resztki umocnień ziemnych w pasie przyzatokowym (ul. Żeglarzy).

Tekst przytoczono za: J.Grochowska, B. Kos-Dabrowska, R. Drzeżdżon. PUCK Stolica Nordowych Kaszub. Wydawnictwo REGION, Gdynia 2007/ Ilustrowany miniprzewodnik.

Nadmorska ścieżka rowerowa od Pucka przez Swarzewo, Władysławowo, Jastarnię do Juraty – wzdłuż Zatoki Puckiej

Atrakcyjne miejsca widokowe, stanice informacyjne z małymi przystaniami na zatoce oraz oferta gastronomiczna. Wszystko sprzyja i zaprasza miłośników morskich pejzaży do aktywnego wypoczynku i podziwiania niezapomnianych widoków.
W Pucku 4 068 m ścieżki rowerowej, od Płutnicy wzdłuż linii brzegowej Zatoki Puckiej, prowadzi poprzez port rybacki, promenadą żeglarską, przez park im. Feliksa Nowowiejskiego, po Rozgard. Całość trasy rowerowej wokół Zatoki Puckiej przekracza 40 km.

Morska Pielgrzymka Rybaków na odpust Świętych Piotra i Pawła do Fary w Pucku. To ważne wydarzenie dla wszystkich Kaszubów odbywa się corocznie w czerwcu.

Nieodłącznym elementem życia człowieka wierzącego jest uczestniczenie w sprawowanym kulcie religijnym według ustalonych reguł. Mieszkańcy Półwyspu Helskiego mają swoją, niepowtarzalną w skali Europy i świata pielgrzymkę. W dniu odpustu świętych Apostołów Piotra i Pawła kaszubscy rybacy płyną wodami Zatoki Puckiej, łodziami z Kuźnicy, Władysławowa i Jastarni, aby wziąć udział w nabożeństwie na falach Małego Morza, a później w sumie odpustowej w puckiej Farze, która jest najstarszym i najszacowniejszym obiektem zabytkowym w nadmorskim miasteczku, stolicy północnych Kaszub.

Pielgrzymowanie wodą z Półwyspu Helskiego ma długą tradycję, której początków należy szukać około 1217 r., kiedy nadano Puckowi przywilej odbywania jarmarków w dniu patronów parafii. Wspomnieć wypada, że Półwysep przez długi czas był szeregiem wysepek i dotarcie do Pucka mogło się odbyć jedynie łodziami. W 1981 r. za sprawą ks. proboszcza parafii w Kuźnicy Gerarda Markowskiego i znanego szkutnika, żaglomistrza Aleksandra Celarka z Chałup reaktywowano pielgrzymowanie łodziami rybackimi do Pucka.
/własność: Urzad Miasta w Pucku/